Ένα από τα χαρακτηριστικά των νόσων του συνδετικού ιστού (π.χ. συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, ρευματοειδής αρθρίτιδα, σύνδρομο Sjogren’s) είναι η ύπαρξη κάποιων αυτοάνοσων αντισωμάτων στο μητρικό αίμα τα οποία ανιχνεύουν και καταστρέφουν συγκεκριμένες πρωτεΐνες των οργάνων.  Μια ομάδα αυτών αποτελούν και τα Αντι-Ro ή Αντι-La αντισώματα, τα οποία μπορεί να υπάρχουν μεμονωμένα ή και μαζί. Τα αντισώματα αυτά μπορεί να υπάρχουν και σε μητέρες που δεν νοσούν από κάποια πάθηση.

Το 5-10% των εμβρύων τα οποία επιπλέκονται με την ύπαρξη των Αντι-Ro ή Αντι-La αντισωμάτων στην μητέρα θα εμφανίσουν πρόβλημα, ενώ τα μισά από αυτά θα έχουν κάποια διαμαρτία (συνήθως συγγενείς καρδιόπαθειες).

Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, τα αυτοάνοσα αντισώματα που περνούν τον πλακούντιακο φραγμό καταστρέφουν το μυοκάρδιο και τον συνδετικό ιστό του εμβρύου. Στη διάρκεια της κύησης εμφανίζεται πλήρης κολποκοιλιακός αποκλεισμός· μια κατάσταση κατά την οποία συσπώνται οι κόλποι στον δικό τους ρυθμό και καμιά από τις συσπάσεις δε μεταδίδεται στις κοιλίες, οι οποίες έχουν βραδύ ρυθμό (50-60 παλμών το λεπτό). Μέτρηση του διαστήματος PR (>130ms) με υπερηχογραφία Doppler μας επιτρέπει να ανιχνεύσουμε αποκλεισμό πρώτου βαθμού. Θεραπευτικά χορηγούμε στην μητέρα στεροειδή (δεξαμεθαζόνη 8 mg/ ημερησίως) τα οποία αποτρέπουν τον πλήρη κολποκοιλιακό αποκλεισμό. Στις περιπτώσεις, όμως, που αυτός έχει εγκατασταθεί, καμιά θεραπεία δεν μπορεί να τον ανατρέψει.

Η πρόγνωση εξαρτάται από την ύπαρξη συγγενούς καρδιόπαθειας ή ύδρωπα και από τη συχνότητα των συσπάσεων των κοιλιών (αρνητική πρόγνωση <50).