Η υπερκοιλιακή ταχυκαρδία των εμβρύων χαρακτηρίζεται από ταχύ καρδιακό ρυθμό, που ξεπερνάει τους 300 παλμούς ανά λεπτό και αποτελεί την πιο συχνή ταχυαρρυθμία στα έμβρυα. Στο 2% των περιπτώσεων συνυπάρχει και κάποια συγγενής καρδιόπαθεια.  Η ύπαρξη της έχει ως αποτέλεσμα την μερική πλήρωση των κοιλιών και την μειωμένη καρδιακή παροχή, που συνεπάγεται συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια του εμβρύου.

Η εμμένουσα ταχυκαρδία (μεγαλύτερη των 200 παλμών ανά λεπτό) προκαλεί εμβρυικό ύδρωπα και η πρόγνωση για αυτές τις καταστάσεις είναι πολύ άσχημη, καθώς το 80% αυτών των εμβρύων καταλήγουν ενδομητρίως.

Θεραπευτικά, μπορούμε να χορηγήσουμε στο έμβρυο (ενδομήτρια ή μέσω της μητέρας) δακτυλίτιδα, φλεκαϊνίδη, αμιωδαρόνη  και σοταλόλη.

Υπερηχογραφία Doppler εφαρμόζεται, επίσης,  για να εκλεχθεί η ροή στο φλεβώδη πόρο, η κυματομορφή του οποίου χάνει την τριφασικότητα της κατά την διάρκεια της ταχυκαρδίας. Η επιτυχημένη θεραπεία αναγνωρίζεται με την επιστροφή της φυσιολογική τριφασικής μορφής του κύματος του φλεβώδη πόρου και την ακόλουθη ομαλοποίηση του καρδιακού ρυθμού.